That's soooo India!
Door: Ilse, Kathelijn en Lotte
Blijf op de hoogte en volg Kathelijn, Ilse en Lotte
02 April 2015 | India, Bhubaneshwar
Waaw wat vliegt de tijd hier in Bhubneswar! We zitten al weer over de helft van onze tweede week hier. Hoog tijd om het thuisfront nog eens op de hoogte te houden van ons belevenissen in het zonnige India!
Maandag stond er ‘health worker training’ op het programma. Dit betekent concreet dat we de health workers, die de patiëntjes in de slums “behandelen”, de belangrijkste technieken rond mobilisatie proberen aan te leren. Door hun zeer bepekte theoretische kennis en de taalbarrière was dit niet altijd even makkelijk: met handen en voeten, zowel letterlijk als figuurlijk! Toch waren we op het einde best tevreden over hun inzet en technieken. Sinds maandag zijn onze armen ook prachtig versierd met Mahindi, een soort henna, door de plaatselijk beauty parlor.
Op dinsdagvoormiddag zijn we naar één van de meest afgelegen slums van Bhubaneswar gegaan. Hier waren we toevallige getuigen van een sessie over ‘voortplanting en anticonceptie’, gegeven door enkele studenten verpleegkunde. Onze aanwezigheid zorgde in ieder geval voor een wat breder doelpubliek, waarbij er nu naast een hoop kleine kindjes toch ook een handvol volwassenen aanwezig waren. In de namiddag was er een lange vergadering gepland samen met het slumteam: er werd heel wat gepraat over de werking van Ruchika binnen de slums, over de dagelijkse frustraties van de teamleden en over onze planning voor de komende weken. Uiteraard werden de ideeën over de positionering van de CP kindjes naar voren gebracht en besproken. Na de lange vergadering bleven we toch wel met vragen achter, en een beetje een teneer geslagen gevoel. Werken binnen Ruchika is als een weg met hobbels en bobbels: door een gebrekkig inzicht in pathologie en therapie, verwachten mensen mirakels van je, die we helaas niet waar kunnen maken.
1 april, en dit is geen grapje, is de officiële feestdag, waarop de staat Orissa onafhankelijk werd. Vandaar hadden we een dagje vrij: tijd voor de toerist uit te hangen! In temperaturen van 40° beklommen we één van de sister hills op sletskes: spannend, warm en doorweekt, maar eindelijk eens wat stevig bewogen! Na een etentje in een naburig restaurant brachten we een bezoek aan twee meisjes, die vroeger in de Shelter van het Ruchika project verbleven. Door gouvernementele veranderingen zijn zij nu overgeplaatst naar een instelling, iets waar we eerlijkheidshalve toch wat bedenkingen bij hadden. Gelukkig werden al deze veronderstelling meteen van tafel geveegd na het leuke bezoek aan het meisjesinstituut, met een liefdevolle moederfiguur als directrice. Meteen werden er kunstjes getoond, werd er gezongen,… Prachtig en ontroerend om te zien. Als ‘koninginnen’ werden we er uitgewuifd door meer dan 250 jonge meisjes. Een plaats die ons allen wel erg geraakt heeft (op een positieve manier), en waar we zeker nog graag eens terug op bezoek willen gaan gedurende ons verblijf hier. Aan het eind van ons druk dagje zijn we gaan eten bij de familie van Sahoo, de penningmeester van Ruchika, waar we overspoeld werden met massa’s eten (het ene al lekkerder dan het andere).
Vandaag (donderdag) zijn we naar het dorp van Benudhar (program leader of the Ruchika project) gegaan: het Indische plattelandsleven was erg rustgevend tegenover het drukke stadsleven in Bhubaneswar. Zalig tussen de kokosnootbomen, een stevig windje en heel wat rijstveldjes. We woonden er een begrafenisceremonie bij voor een overleden dame: een geheel vreemde ervaring: “mediteren” tussen de koeien, waarbij ondertussen gekookt werd, gsm’s rinkelden, en de ziel van de overledene dame zachtjes tussen de bomen zweef. Gelukkig konden we onze slaperige blikken wat verschuilen achter onze zonnebrillen. Ook bij de familie van Benudhar werden we verwend met veel te veel lekker eten. Gelukkig konden we de patiëntjes in het landelijk dorpje te voet bezoeken, zo kon het eten toch nog een beetje zakken. In de strooien hutjes werd tussen de potten en pannen nog even een (zeer steriele) mini-operatie uitgevoerd door dokter Marina, geassisteerd door ‘nurse’ Valentin, terwijl er buiten een stevige douche neerkletterde.
Ziezo, dat was weer een hele boterham! We sturen hiermee ook wat zon en wat graden extra op naar het druilerige België en Nederland…
Groetjes
Kathelijn, Ilse en Lotte
Maandag stond er ‘health worker training’ op het programma. Dit betekent concreet dat we de health workers, die de patiëntjes in de slums “behandelen”, de belangrijkste technieken rond mobilisatie proberen aan te leren. Door hun zeer bepekte theoretische kennis en de taalbarrière was dit niet altijd even makkelijk: met handen en voeten, zowel letterlijk als figuurlijk! Toch waren we op het einde best tevreden over hun inzet en technieken. Sinds maandag zijn onze armen ook prachtig versierd met Mahindi, een soort henna, door de plaatselijk beauty parlor.
Op dinsdagvoormiddag zijn we naar één van de meest afgelegen slums van Bhubaneswar gegaan. Hier waren we toevallige getuigen van een sessie over ‘voortplanting en anticonceptie’, gegeven door enkele studenten verpleegkunde. Onze aanwezigheid zorgde in ieder geval voor een wat breder doelpubliek, waarbij er nu naast een hoop kleine kindjes toch ook een handvol volwassenen aanwezig waren. In de namiddag was er een lange vergadering gepland samen met het slumteam: er werd heel wat gepraat over de werking van Ruchika binnen de slums, over de dagelijkse frustraties van de teamleden en over onze planning voor de komende weken. Uiteraard werden de ideeën over de positionering van de CP kindjes naar voren gebracht en besproken. Na de lange vergadering bleven we toch wel met vragen achter, en een beetje een teneer geslagen gevoel. Werken binnen Ruchika is als een weg met hobbels en bobbels: door een gebrekkig inzicht in pathologie en therapie, verwachten mensen mirakels van je, die we helaas niet waar kunnen maken.
1 april, en dit is geen grapje, is de officiële feestdag, waarop de staat Orissa onafhankelijk werd. Vandaar hadden we een dagje vrij: tijd voor de toerist uit te hangen! In temperaturen van 40° beklommen we één van de sister hills op sletskes: spannend, warm en doorweekt, maar eindelijk eens wat stevig bewogen! Na een etentje in een naburig restaurant brachten we een bezoek aan twee meisjes, die vroeger in de Shelter van het Ruchika project verbleven. Door gouvernementele veranderingen zijn zij nu overgeplaatst naar een instelling, iets waar we eerlijkheidshalve toch wat bedenkingen bij hadden. Gelukkig werden al deze veronderstelling meteen van tafel geveegd na het leuke bezoek aan het meisjesinstituut, met een liefdevolle moederfiguur als directrice. Meteen werden er kunstjes getoond, werd er gezongen,… Prachtig en ontroerend om te zien. Als ‘koninginnen’ werden we er uitgewuifd door meer dan 250 jonge meisjes. Een plaats die ons allen wel erg geraakt heeft (op een positieve manier), en waar we zeker nog graag eens terug op bezoek willen gaan gedurende ons verblijf hier. Aan het eind van ons druk dagje zijn we gaan eten bij de familie van Sahoo, de penningmeester van Ruchika, waar we overspoeld werden met massa’s eten (het ene al lekkerder dan het andere).
Vandaag (donderdag) zijn we naar het dorp van Benudhar (program leader of the Ruchika project) gegaan: het Indische plattelandsleven was erg rustgevend tegenover het drukke stadsleven in Bhubaneswar. Zalig tussen de kokosnootbomen, een stevig windje en heel wat rijstveldjes. We woonden er een begrafenisceremonie bij voor een overleden dame: een geheel vreemde ervaring: “mediteren” tussen de koeien, waarbij ondertussen gekookt werd, gsm’s rinkelden, en de ziel van de overledene dame zachtjes tussen de bomen zweef. Gelukkig konden we onze slaperige blikken wat verschuilen achter onze zonnebrillen. Ook bij de familie van Benudhar werden we verwend met veel te veel lekker eten. Gelukkig konden we de patiëntjes in het landelijk dorpje te voet bezoeken, zo kon het eten toch nog een beetje zakken. In de strooien hutjes werd tussen de potten en pannen nog even een (zeer steriele) mini-operatie uitgevoerd door dokter Marina, geassisteerd door ‘nurse’ Valentin, terwijl er buiten een stevige douche neerkletterde.
Ziezo, dat was weer een hele boterham! We sturen hiermee ook wat zon en wat graden extra op naar het druilerige België en Nederland…
Groetjes
Kathelijn, Ilse en Lotte
-
02 April 2015 - 18:21
Jozefien:
Hoi meiden,
Wat hebben jullie toch weer een mooi verhaal geschreven, zo blijven we goed op de hoogte!
Jullie maken veel mooie en ontroerende gebeurtenissen mee, die jullie zeker zullen raken. Ook de foto's hierbij zo is jullie verhaal compleet.
Kathelijn zal dat wel goed af gaan die gekke bekken trekken.
Geniet verder en hopen de zon hier te ontvangen, kunnen we wel gebruiken.
Groetjes xxx -
02 April 2015 - 18:51
Toine:
Hoi meiden,
Ik kon bijna niet wachten om jullie verhaal te lezen. Wederom superleuk om te lezen en met die gekke bekken van ons Kathelijn zit het wel goed. Op naar het volgende mooie verhaal.
Groetjes xxx -
02 April 2015 - 19:04
Tante Yvonne:
Dag dames,
Weer een heel verhaal,mooi om te lezen.
Jullie blijven goed bezig met vele indrukken en gebeurtenissen.
Zie je al bezig Kathelijn met je gekke bekken,leuk.
Geniet er nog van meiden en wacht op jullie volgende ervaringen.
Groetjes uit Reusel
-
02 April 2015 - 21:39
Tante Gitte:
zo leuk om te lezen, bijna of ik er zelf bij ben. stuur alleen die 40 graden nog naar hier of breng ze gewoonweg mee.zoveel ervaringen en indrukken!!!.tante gitte -
03 April 2015 - 12:49
Jan En Rina:
Hoi Kathelijn en reisgenoten,
Wat een leuke foto's en mooi verhaal.
Jullie zijn daar goed bezig dames.
Ga zo door en we blijven jullie volgen.
Toch een beetje vrolijk Pasen.
En stuur de zon nog maar hij is nog niet aangekomen,
maar 40 graden hoeft ook weer niet.
Groetjes Jan en Rina -
05 April 2015 - 09:25
Tante Annie:
Als ik die verslagjes lees moet ik denken aan wat Lotte eens tegen mij zei als 3 jarige kleuter :" De arme kindjes hebben niks, maar ze hebben wel de zon."
Maar met" de zon in je hart" kan je overal gelukkig zijn.
Een fijne Pasen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
